14 enero 2013

¿Por qué la crisis no es una oportunidad para nosotros? Lo que dije/lo que quise decir en el Comité Federal 12/1/13

Estamos viviendo una situación sin precedentes que requiere soluciones sin precedentes. Vivimos una profundísima crisis económica pero también una crisis política, una crisis institucional, una crisis constitucional, una crisis intergeneracional, una crisis moral, territorial, demográfica, medioambiental, social....lo que algún autos ha llamado "policrisis" que puede terminar en "policatástrofe".

Es de esas crisis que no solo se pueden llevar por delante un gobierno, que también. Sino de esas que cambian sistemas políticos, que arrasan partidos de larga tradición, basta ver qué le está pasando al PASOK o lo que está pasando en Italia, que radicalizan las organizaciones sociales existentes o ven emerger otras nuevas.

También es verdad que podemos vivir las crisis como oportunidades, como un elemento esencial de transformación. Lo estamos viendo ya.

Hoy la crisis está siendo una gran oportunidad para una parte del mundo empresarial. Para las empresas de alimentación de productos baratos, bien organizadas, con aparatos logísticos racionales, que están copando el mercado.
Es una oportunidad para las grandes empresas de distribución de ropa, que han deslocalizado su producción y venden muy barato.

Para las grandes corporaciones, compañías de seguros, empresas de servicios, ...que gracias a la Ley de Tasas van a ahorrarse centenares de millones de euros porque la gente no va a poder reclamarles.

Van a hacer su agosto los operadores de gestión privada de servicios  públicos (sanidad, televisión, educación, seguridad, etc....). Os lo dice alguien que viene de una tierra en que hay empresas que han pasado a gestionar la sanidad pública, fichando a individuos jóvenes de bajo coste en su atención, transfiriendo a la pública los casos más graves y costosos.

Bancos que erraron en su gestión y que ven saneados sus balances con dinero público, aprovechando para despedir a muchos de sus trabajadores y dejando a decenas de miles de familias sin hogar.

La crisis es una oportunidad para los fondos buitres que van a caer sobre nuestro patrimonio público arramblando con lo que puedan a precio de saldo.

Los especuladores campan a sus anchas autofijándose los altos intereses que van a cobrar por adquirir deuda soberana de paises agobiados.

El mundo soñado por Friedman de alta competitividad en base a míseros salarios es hoy una realidad.

También hay quien ve la crisis como una oportunidad en la política.
La derecha política ha encontrado la ocasión de imponer ideológicamente sus propuestas.
Los nacionalistas ven el espacio a sus reivindicaciones, culpabilizando al Estado Central como la causa de sus males.
Las otras izquierdas que haciendo frente al sistema ven los votos socialistas como su gran caladero.

¿Por qué no hay oportunidad para nosotros? ¿por qué no somos la oportunidad de los que lo están perdiendo todo y han venido confiando en nosotros?

Se nos propone conferencias sectoriales y una gran conferencia política para reorientarnos. Pero todo está dicho, todo está pensado, todo está propuesta, solo hace falta direcciones valientes que arriesguen, apuesten y propongan con decisión y valentía .

Esta mañana alguien ha citado a Federico Mayor Zaragoza, quien por cierto ha escrito un prólogo excelente a un libro que se titula, ¡ojo al dato!, "Adiós capitalismo".

Stiglitz, Bauman, García Jané, Ramoneda, ATTAC, ...y tantísimos otros están elaborando un acervo ideológico por el que hay que apostar.

No van a emerger de cinco conferencias ideas nuevas.

Los ciudadanos están empezando a pensar que las oligarquñias dirigentes de los partidos se parecen más entre sí que ellos con sus bases y con los ciudadanos, o como dejó escrito el padfre de los hermanos Milibrand, se parecen más dos diputados uno de los cuales es comunista que dos comunistas uno de los cuales es diputado.

Lo que los españoles quieren saber es:
-Si queremos que los bancos mayoritariamente participados por el FROB se queden en la esfera de lo público, como una gran banca de inversiones.
-Qué queremos que haga el Banco Malo.
-Qué proponemos con respecto a esos miles de inmuebles valorados en menos de 100.000 euros que acumulan los bancos y no han pasado al Banco Malo.
-Qué proponemos para que la energía se escape del control público y que tiene precios insoportables para los ciudadanos.
-Cómo vamos a frenar los desmanes del sistema financiero que nos han llevado a esta situación.
-Cómo vamos a apostar por nuestra agricultura que está siendo uno de los sectores con más posibilidades de futuro y los poderes públicos han abandonado a su suerte.
-Cómo vamos a evitar que en base a una falsa competitividad solo se esté dispuesto a contratar con sueldos de miseria....

El futuro de nuestras pensiones, y tantas y tantas cuestiones que exigen nuestra reacción y nuestra propuesta.

También se nos propone una reforma matizada de la Constitución. Y no compañeras y compañeros, hace falta proponer una gran reforma constitucional, no la de los hijos de la transición, sino la de los hijos de la democracia.

Algo diferente sería proponer una reforma constitucional que nos permita hablar de todo, todo, todo. Empezando con nuestra relación con la monarquía, que está haciendo todo lo posible para su arrumbamiento. O el propio derecho a decidir que no tiene que ser satanizado.

Algo diferente sería proponer unas primarias ya, abiertas, con varios candidatos y visiones del socialismo democrático, con equipos, programas y personas.

Algo diferente sería convocar unos "Estados Generales del Socialismo Español" en los que miles de militantes pudieran definir su futuro, refundar nuestro proyecto.

Se ha hablado mucho de una "nueva España". La cuestión es que UN VIEJO PSOE NO PUEDE PROPONER UNA NUEVA ESPAÑA, SOLO PUEDE HACERLO UN NUEVO PSOE.

4 comentarios:

A las 2:48 a. m. , Blogger Unknown ha dicho...

Manolo, continua agradant-me molt com escrius. Però huí, crec que per primera volta des de que et conec, no estic d'acord en tu al100%, només en un 50-60%. Perquè? bàsicament perquè crec que el problema més important que tenim és que necesitem superar el conflicte entre les dos Espanyes. La de dretes, monolítica, aparentment acrítica amb els seus, i l'esquerra hipercrítica.
Estic amb tu en que ara necessitem una refundació del sistema. Una veritable transició, ara que no hi ha la pressió militar dels 70. Una refundació que pose tot en qüestió: sistema polític,partits,organització territorial, fiscalitat, tot. Una refundació que reconega el seu origen a la II República, no a la dictadura i que partisca de la condemna absoluta del franquisme i el colp d'estat que l'origina.
Aquesta refundació ha de basar-se en un acord ètic de tots. Un acord pel qual tots tingam el compromís de respectar principis solidaris i igualitaris bàsics. És a dir, necessitem un procés constituent.
Ara bé, amb el que no sóc d'acord és amb l'excés de crítica envers la direcció que tant ens agrada. El SecrGral del partit (PSOE o PSPV, és igual) no eren els que jo hagués triat, però tots dos estan legitimats per exercir els seus càrrecs com pensen k és més adequat. Si perdem el temps i la força deslegitimant-los no contribuïm a solucionar els problemes del País si no que ajudem al desmantellament dels pocs drets que tant ens ha costat aconseguir. No vull dir que ens hem de convertir en militants acrítics, però continuar per un hipercrticis-me exagerat tampoc ens traurà del pou on vol tornar-mos aquesta dreta paleoliberal.
Hi ha molt més a dir, i de segur que hi serem d'acord amb allò més bàsic però no tinc 15anys (millor dit, tinc més de 3 voltrs 15 anys) i els meus dits grossos comencen a no respondre :D
Espere tornat a llegir-te prompte

 
A las 9:04 p. m. , Blogger manolo mata ha dicho...

El millor d'això és que no sempre podem estar d'acord en todo.Nunca posaré en dubte la legitimitat dels dirigents que escollim. El problema és que hi ha tantes coses a dir i fer, i tan diferents a les que hem dit i fent, que no tenim credibilitat. Les enquestes són demolidores. Quan el govern està tan malament, és insòlit que l'oposició estiga pitjor. Si no ens guanyem eixa credibilitat les polítiques que cal fer les proposaran altres i serem irrellevants.

 
A las 3:21 p. m. , Blogger juanantonio ha dicho...

Enhorabuena por el escrito y por la intervención (que por cierto no conocía)en el Comite Federal, pero queda mucho trabajo para convencer a las bases del partido y sobre todo a los compañeros desengañados que se han ido y a la multitud de desesperados y desmotivados por la crísis.

 
A las 2:43 a. m. , Anonymous Anónimo ha dicho...

manolomata.blogspot.com.es sera le blog idéal pour quiconque veut en savoir sur ce sujet. Vous savez beaucoup de sa pratique difficile d'argumenter avec vous (non pas que j'ai vraiment voudrait). Vous devez absolument mettre une toute nouvelle sur un sujet thats écrit sur des années. Des choses fantastiques, tout simplement excellents!

 

Publicar un comentario

Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]

<< Inicio

Firefox
coches usados
coches usados